Tissier-stage in Parijs: een ervaring die een band schept

Zondag 28 april toch nog een stukje van de 20 jaar-Tissier in Nederland- stage meegemaakt. Na afloop kwam de meester zelf bij zijn auto vandaan om hartelijk afscheid van me te nemen. Een hele eer, zo voelt dat steeds weer. Tot morgen, zei ik in het frans. Hij keek verrast en maakte toen een yesgebaar met z'n armen.

Vroeg naar bed, want je komt om te trainen

Mijn man Joris en ik vertrokken diezelfde middag nog naar Parijs om ons te nestelen in het Formule1hotel tegenover de dojo van het Institut du Judo. De vorige keer had ik Wilko in dat hotel zien verdwijnen en dit jaar deden wij dat dus ook, want ik wil altijd graag niet in de sporthal douchen. De douches hadden lekker stevige, warme stralen, maar je moest welvoortdurend op een zuinigheidsknop drukken. We hadden een gezellig uitzicht op een groot kerkhof, het raam potdicht vanwege het lawaai van de Periferique, maar ja, je komt om te trainen dus vroeg naar bed en dan heb je toch je ogen dicht behalve als je je I-pad bij je hebt.

Zwaard, Aikido en italiaans eten!

De volgende dag bleek ik de enige uit Nederland te zijn. Eerst een uur zwaard. Ik kreeg een Japanse jongeman als partner, lekker zwijgen en doortrainen. De kata ken ik zodat  ik weer eens lekker aan dat kon werken wat er bij komt kijken om het echt goed te doen met iemand die het ook weet. Dan anderhalf uur Aikido. Dat is voor mij een prettige tijdsduur. 's Middags nog eens anderhalf uur Aikido en dan bijkomen met een Italiaanse maaltijd. Dit schema werd aangevuld met twee jotrainingen op dinsdag en donderdag.

Veel goede vrouwen

Ik was blij dat Monique en Anni er donderdag bij kwamen. Ik heb ze aan Tissier voorgesteld toen hij langskwam. Later kwam Jeanot er bij. Die herkende hij nog. We waren zwaar onder de indruk van Tissier en zijn hooggegradueerde leerlingen, (veel goede vrouwen overigens) waar je zo mee kon trainen en we werden dolenthousiast om het goed te leren. Ik heb een paar voor mij nieuwe technieken geleerd. Christian noemt dat applications. Ze bestaan gedeeltelijk uit basistechnieken, in dit geval kaitennage, maar de weg ernaartoe verschilt of er komt een combinatie.

Té goed...  

De laatste dag, 4 mei konden we niet terecht in de grote sporthal maar gingen naar een kleinere aan de overkant. Naast ons trainde Patrick Benezi, supersempai van de Tissierdojo luid babbelend en aanwijzingen gevend aan een jongeman, kennelijk zijn leerling. Toen hij in de gaten had dat we naar hem keken maakte hij een grapje dat hij te perfect was om naar te kijken. Dat is zo een franse manier van ironie, iets of iemand is te (trop)... Dat merkte ik aan reacties op facebook van vrienden van mijn schoondochter. Je zou anders denken dat het arrogantie is, maar toevallig is hij wel 7e dan. Ik had wel eens het lef om hem te vragen om te trainenen ik heb wel eens les van hem gehad in Vincennes toen Tissier er niet was. Hij geeft heel goed en duidelijk les.

Een gedeelde ervaring, die een band schept 

Dit keer was het erg leuk om met z'n vieren te trainen om het samen in de dojo te brengen. Ik heb weer internationaal getraind, andere aikidoka ontmoet uit Abudabi, Slovenie, Belgie, Zwitserland, de Canarische eilanden. Met het oog op de komende examens is het goed dat we zijn gegaan. Het is altijd fijn zo'n ervaring met elkaar te delen en het schept een band.

Door Francisca van Leeuwen