Joop kon niet wachten met de start van de stage, want hij had vanaf half 3 in de auto gezeten en wilde graag de spieren los gooien (ik weet niet precies welke route Joop heeft gereden, maar normaal doe je niet zo lang over de afstand Eindhoven/Den Haag, ;)). Met veel humor en rekken en strekken kwam de stage op gang.
Joop was met deze stage vooral bezig met de assen en lijnen, hij maakte grote passen en sporadisch een sprongetje. Het is een stijl van aikido die ik niet eerder heb gezien. Ikzelf heb ook als Uke mogen fungeren en je kon toen goed het verschil voelen tussen een gespannen arm en een arm die wel Ki heeft maar niet overspannen is. Ik had de arm van Joop vast en dan voel je in het begin dat je de arm nog kan vasthouden, maar door een kleine verandering in de arm voelde je eigenlijk al meteen dat je de strijd had verloren. Joop legde erbij uit dat Uke eigenlijk nog steeds het gevoel heeft dat Uke de arm vast heeft, maar Tori kan nog steeds makkelijk weg.
De stage was leuk, erg luchtig en toch soms verrassend effectief. Het was wel veel om alles in één keer te verwerken en te begrijpen, maar iedereen deed wel hun best en iedereen leek het naar zijn/haar zin te hebben. Ik hoop alleen ooit dat gevoel te evenaren wat ik heb gevoeld toen ik Uke was: een krachtige arm hebben, die zeer makkelijk kan bewegen zonder dat Uke het gevoel heeft dat er een strijd geleverd wordt.
Joop en Francisca Sensei: houdoe en bedankt olé olé(of in beschaafd Nederlands: hartelijk bedankt) Peggy Lips
Geen opmerkingen:
Een reactie posten