Oorspronkelijke tekst door Francisca Sensei:
Bij dezen deel ik duizendmaal mijn dank uit aan allen die iets met het hieronder beschreven feest te maken hebben gehad. Het zij in de voorbereiding, het zij met de aanwezigheid en niet mis te verstaan het weer in orde maken van de dojo.
29 mei, viering van mijn 70e verjaardag (14mei 1940):
Mijn leerlingen, vrienden en familie hebben samen voor een onvergetelijke feestavond gezorgd. Alleen al door er te zijn. Monique Huet kwam er zelfs voor over uit Parijs!
Velen hadden gehoor gegeven aan de oproep om voor OxfamNovib een klaslokaal te kunnen openen. Inclusief de opleiding van een onderwijzer kost dat 1000€. En dat is gelukt. Ilja van Roon, onze uitmuntende communicator overhandigde mij de bevestiging van OxfamNovib dat we een klaslokaal hadden gekocht ter ere van mijn verjaardag. Als je zo oud bent als ik en aikido een beetje begrijpt, gun je diegenen die het leven nog voor zich hebben, vooral de kansarmen veel geluk. Niettemin werd ik bedolven onder attenties varierend van bloemen, boeken, dvd, sieraden tot tekeningen. Zo lief en warm was het allemaal.
Clown Shorty bleek een goede keus voor de jongsten. Jammer genoeg bleek de Japanse animatie dvd "The cat returns" ineens onvindbaar. Gelukkig had Mathieu Colin een Japanse kinderfilm over een jongetje en een ninja als alternatief.
Onze kok Kamil Piasecki (van Restaurant at Home) traint bij ons en heeft zich uitgesloofd dat een ieder lekker kon smikkelen. Je begrijpt dat er veel te improviseren viel, want ons keukentje is te klein om zo'n banket aan te richten. De grote Bosch koelkast hadden we vervangen door een energiezuinig tafelmodel. Dus hadden we wat bijgehuurd. Helaas heeft Tristan de Brouwer 4 uur moeten wachten op de spullen. Arnoud Reinders was de stille kracht die deed wat er gedaan moest worden, afwassen, schoonmaken, opruimen.
Onder de partytent bleef het droog en de regen maakte het alleen maar gezelliger. Fijn was het voor de rokers, ze bestaan nog, maar vanzelf deden ze dat niet binnen.
Binnen was de dojo versierd met ballonnen en de mat bedekt met kleden waarover de gasten met schoenen konden lopen. Er was voorzien in een aantal acts waar ik als liefhebber van cultuur van genoot. Ashika Baan speelde een interessant muziekstuk op haar viool maar de begeleiding op piano ontbrak dus was het extra knap van haar in haar eentje al die melodiebuigingen en akkoorden te vertolken. Het boeide me van het begin tot het eind. Daarna kwam een geweldige, strakke demonstratie Aikido, zonder en met zwaard en Katori van Robert-Jan Schiks, mijn jongste zoon met Robin Bush en Mathieu Colin als uke. Hier en daar klonk het stemmetje van mijn kleinzoon Corto die al "Aikido" kan zeggen en "oh nee" als uke gegooid werd, en "moederskindje" zoals Robert zich noemde, wat de aanwezigen deed bulderen van de lach. Ik was heel trots op deze dubbele show.
Bijzonder was dat onze Pakistaanse Safdar Zaidi een theeceremonie opvoerde met Jeanot Schiks, mijn oudste zoon als "gast". Daarna demonstreerde hij kalligrafie, waaraan Felicia Caceres, Radha Baan en Tristan de Brouwer deelnamen.
Op mijn verzoek kwam er een filmpje van een prachtig uitgevoerde Japanse dans door niet minder dan Tada Shihan's nichtje die dat deed op een verjaardag van Tada's dojo waar Robert en ik bij aanwezig mochten zijn.
Daarna kwam Ashika aanzetten met een prachtige zelfgemaakte soesjestaart met aardbeien, chocolade en muntblaadjes, heel artistiek. Daar was de volgende dag niets meer van te vinden.
Toen de dansmuziek op gezet werd vroeg de kok me ten dans.
De kinderen die er waren hebben zich allemaal gezellig gedragen en we waren blij met ze. Ze waren nog helemaal niet moe maar niet heus. Om kwart over elf was ik zelf moe en tevreden en ging ik met man en gast uit Parijs naar huis. We hebben het gedenkboekje van Ashika en Radha Baan met genoegen samen doorgenomen en toen gingen we lekker slapen.
Ik denk dat de doorzakkers het zich naar de zin hebben gemaakt. Dat maak ik op uit de zooi die er nog lag toen ik de volgende morgen mijn boeketten ging ophalen.
Door het slechte weer ging het bezoek aan de Japanse tuin niet door. Wellicht een volgende keer, maar het feest was heel geslaagd.
1 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten